- Курилди: 1268
Бундан ташқари, қадимги туркий халқлар оловни аёл сифатида тасаввур қилганлар ва бу муқаддас илоҳани "она ўт" ёхуд "олов аёл" деб атаган эдилар. Қадимги даврларда қабила оловини ёқиб турадиган киши, яъни "ўтнинг эгаси, оғаси" вазифасини аёллар бажарган эдилар. Аждодларимиз наздида оловсиз ўчоқ - мисоли эгасиз, бирон-бир кимсасиз уйга ўхшатилган. Ўчоғида ўчмас олов ёниб турган хонадонлардагина ҳар доим қут-барака, бахт-саодат, фароғат ва фаровонлик бўлади, деб ҳисобланган эди. Ўчоқда аста ёнаётган оловни булғамаслик учун турли хил ифлос нарсаларни, ҳатто пок бўлмаган ўтинни ёқиш ҳам тақиқланган. Ифлос ўтинни ёқишдан олдин қуёшда яхшилаб қуритилган ёки сув билан ювиб тозаланган, фақат шундан кейингина ўчоққа аста ташланган.
